Hasselteraak Dankbaarheid

Beknopte geschiedenis Dankbaarheid

Deze Hasselteraak is gebouwd in 1908 bij scheepswerf J.A. de Boer in Oude Pekela. De eerste 11 jaar is het schip onder de naam Vrachtzoeker eigendom van Wolter Slik, brandstofhandelaar uit Winschoten.  In 2003 ontmoetten wij bij toeval de kleinzoon van Wolter Slik, die ons van informatie voorzag over de levensloop van de eerste eigenaar. Meer zoekwerk volgde, met onder andere een aantal verrassende krantenberichten als resultaat.  Zo bericht Nieuwsblad van het Noorden op 21 maart 1913: “Het tjalkschip Vrachtzoeker, schipper W. Slik van Winschoten, geladen met rogge van Rotterdam naar Zwolle, werd door de stoomboot ‘Havelaar’ te Kampen binnengesleept. Doordat men te hoog hulploon vroeg is borgstelling gedaan en ’t schip naar zijn losplaats vertrokken.” Tja, in de hectiek van het moment doet het er natuurlijk niet toe van welk type het schip is.
(foto afkomstig van Wolter Slik, Groningen)

 

 

 

In 1919 koopt Drewes Wieringa de aak en doopt hem Dankbaarheid. Hij vaart door heel Nederland en ook naar Duitsland met allerlei vrachtjes waaronder lijnzaad, kali en stenen.
Tijdens de oorlog heeft er volgens Eppo Wieringa een onderduiker in het vooronder gezeten.

(foto: Dankbaarheid onder zeil voor Lemmer, ansichtkaart uit 1922)
 

 

Eppo Wieringa koopt in 1959 de Dankbaarheid van zijn vader. Nu vaart de aak met een opduwer, is het tuig en mastdek verwijderd en heeft het schip een doorgetrokken luikenkap. “Ja dat was voor de fabriek, je kreeg geen lading meer als de grijper je vracht niet zo kon pakken.” Eind jaren zestig legt Eppo Wieringa het schip in Groningen voor de wal, vindt een andere baan en woont nog een jaar of tien met zijn vrouw op het schip. Daarna is de aak onbewoond. (foto: Eppo Wieringa en zijn vrouw Elisabeth Emmelkamp (Theo Hoogmoed))

 

 

In 1991 kocht Eddie Douma de Dankbaarheid. Tussen 2005 en 2009 volgt een zeer grondige restauratie, waarbij onder andere de roef opnieuw geklonken wordt. De opduwer is tussen 2000 en 2005 gerestaureerd en hoort er weer bij. De combinatie van beide schepen geeft een goed beeld van een binnenvaartschip varend met opduwer zoals dat rond 1961 gebeurde.

 

 

 

 

Uitgangspunten restauratie Dankbaarheid

Het schip is sinds de jaren 1950/1960 nauwelijks in uiterlijk veranderd: de mast is in die tijd verwijderd, het mastdek werd verwijderd en de dekken omgezet naar den zodat er één laadruim ontstond. Een opduwer zorgt voor de voortstuwing.

Het uitgangspunt is dan ook om deze situatie zo zorgvuldig mogelijk te conserveren, documenteren en waar nodig onderdelen van het schip te reconstrueren of te restaureren. Dit gebeurt a.d.h.v. archiefmateriaal, bewaarde (kapotte) onderdelen en onderzoek naar vergelijkbare exemplaren. Ook is de informatie uit gesprekken met oud-schipper Eppo Wieringa (van wie Eddie in 1991 het schip kocht) en broer en kinderen daarvan, erg waardevol.

Er is bewust voor gekozen om het schip niet terug te brengen naar het uiterlijk van zeilend vrachtschip. Deze schepen zijn genoeg bewaard gebleven, bovendien zou met deze ingrepen juist veel geschiedenis ‘uitgegumd’ worden. In de restauratie zijn we behoudend: als iets niet veranderd hoeft te worden, dan doen we het niet. Zoveel mogelijk sporen van de geschiedenis van het schip worden zo bewaard.

Archief

Het archief over de geschiedenis en restauratie van de opduwer omvat naar schatting circa 1600 foto’s en 150 pagina’s documenten of kopieën daarvan. Voor de hasselteraak Dankbaarheid staat de teller nu op circa 1500 foto’s en 75 pagina’s documenten of kopieën daarvan.

 

Logboek en foto’s

Alle verhalen uit het logboek Dankbaarheid (tussen 2005 en 2014 op deze site gepubliceerd) hebben we verzameld in een dossier. Klik hier om het pdf-bestand te bekijken: Dossier Dankbaarheid